این فیلم هر چند مورد سوء استفاده صوفی های ایران قرار گرفت اما به واسطه نمایش عرفان اسلامی سلیقه های مختلفی را به خود جذب کرده است.
گروه صوفیه و دراویش-فرقه نیوز، فیلم رسوایی نوروز امسال بر روی پرده سینما رفت و جزو پرفروش ترین فیلم های سال شد. برخی از تحلیلها شم روزنامه نگاری ده نمکی را علت موفقیت او بیان کرده اند. هر چند شاید فیلم های او از نظر کارشناسان سینمایی، حرفه ای نباشند اما به واسطه ی محتواسنجی دقیقش مخاطبین بسیاری را به خود جذب کرده است.
رسوایی داستان زندگی دختر جنوب شهریی را بیان می کند که به علت بدهی های مالی پدرش زیر فشار یک طلبکار مذهبی قرار می گیرد. درادامه فیلم طلبکار درخواست ازدواج می دهد اما دختر علاقه ای به او ندارد و مجبور به دزدیدن سفته های پدرش می شود.
در طی داستان فیلم، این دختر که افسانه نام دارد، افرادی که نماز می خوانند یا مذهبی به چشم می آیند را از نوع طلبکاران پدرش می داند و با این تصور در حین فرار از دست ماموران پلیس وارد خانه یک زاهد می شود. در طول یک شبی که به خانه این شخص عارف پناه برده است تصویر متفاتی از افراد روحانیون می بیند که اساس ساخت فیلم می شود.
این فیلم هر چند مورد سوء استفاده صوفی های ایران قرار گرفت اما به واسطه نمایش عرفان اسلامی سلیقه های مختلفی را به خود جذب کرده است. مصطفی آزمایش سخنگوی فرقه صوفیه گنابادی با انتشار ویدئویی قصه فیلم را قصه شیخ صنعان و عارف فیلم را یک صوفی اعلام کرد و نقش عارف فیلم را صوفی دانست. او دلیل صوفی دانستن نقش عارف را فقیه نبودن، مدرس نبودن، متکلم نبودن در کنار خداپرستی بیان کرد.
اقلیت های مذهبی در ایران روش های مختلفی برای جذب جوانان به خود استفاده می کنند که یکی از این روش ها انتصاب بزرگان و چهره های محبوب به خود است. مثلا تابنده قطب این فرقه، شهید مطهری را به واسطه دیدگاه های عارفانه اش، او را صوفی و امام خمینی(ره) را پیرو مکتب تصوف دانسته بود.
مسعود ده نمکی در جواب تحلیل گرانی از نوع آزمایش در رابطه با قصه فیلم گفته بود: درباره فیلمنامه این اثر باید بگویم برخلاف حدس هایی که زده می شود و تحلیل هایی که می نویسند، قصه فیلم «رسوایی» قصه ای اصیل است؛ نه برصیصای عابد است و نه قصه شیخ صنعان و نه حتی رابطه عشق و عاشقی و نه «میوه ممنوعه»، قصه ای کاملا مستقل است.
آزمایش هر چند ملاک صوفی نامیدن شخص را فقیه نبودن، مدرس نبودن و متکلم نبود او می داند- هر چند در صحنه های مختلف برخی از ویژگی های برشمرده شده، دیده می شود – اما می توان گفت تصوف یک نمونه عرفان بدلیست. تصوفی که فقط نماز و عبادت در آن باشد هرچند کرامتی در آن دیده شود عرفان نیست. تصوفِ نماز و عبادت را تصوف سنتی – و به تعبیری عرفان بدلی – می نامند.
در مقایسع عرفان با تصوف و تصوف سنتی با تصوف معاصر سه جلوی متفاوت را می توان بیان کرد. عرفانی که انسان را به خدا می رساند، تصوفی که حداکثر بزرگی اش به کرامت است و تصوفی که ابزار سیاسی و تشکیلاتی شده است. در رابطه با تصوف معاصر که با تحرکات سیاسی ضد جمهوری اسلامی مخلوط شده است – و سخنگوی فرقه صوفیه گنابادی حتی در این ویدئو پنجاه دقیقه ای سعی در مقایسه مسولین حکومتی با مذهبی نماها، صوفی را با عارف دار – می توان گفت تصاویر عرفانی که در فیلم نمایش داده شده بود با صوفیان معاصر سنخیتی ندارد.
