کد خبر: ۱۴۳۶۴
تاریخ انتشار: 01 مهر - 1395 00:49
اختصاصی؛
حیله و نیرنگ در طول تاریخ همچون عصای برای مدعیان دروغین برای توجیه بدعت‌های شیطانی آن‌ها به کار رفته است.

به گزارش فرقه نیوز ؛  یکی از مسائلی که در اکثر فرقه‌های صوفیه با روش‌ها و گونه‌های مختلف وجود دارد، سماع می‌باشد. مقصود فرق صوفیه از سماع، همان موسیقی است. سماع معمولا ضمن اشعاری با محتوای عرفانی همراه با حرکات خاصی اجرا می‌شود. این نوع آواز خوانی و حرکت بدنی در «قرن سوم»[1] میان صوفیان عارف نما رواج پیدا کرد و شامل «چرخش بدن همراه با حالت بین خواب و بیداری»[2] می‌باشد.

مخالفت علنی علما در مذاهب و فرق مختلف اسلامی، گروهی از صوفیان عارف نما را مجبور کرد برای سماع جایگزین انتخاب کنند تا مورد مذمت علما و بزرگان اسلام قرار نگیرند و از بدنه جامعه اسلامی خارج نشوند.

 فرقه صوفیه گنابادیه با توجه به منتصب کردن خود به شاه نعمت الله ولی، مجبور به کنار گذاشتن سماع شد ولی با زیرکی کامل برای سماع جایگزین انتخاب کرد تا پوسته تصوف فرقه‌ای، از صوفیه گنابادیه جدا نشود.

 نورعلی تابنده قطب صوفیه گنابادیه در جلسه سخنرانی خود در خانقاه امیرسلیمانی به این موضوع اعتراف کرد تا بدعت سماع، مهربطلانی برای این فرقه به ظاهر عرفانی باشد «از فوائد سماع نمی‌توان غفلت کرد، آواز خوانی در مجالس فقری جایگزین سماع شده است»[3]   

اعتراف صریح این قطب سیاسی به جایگزین کردن سماع در حالی صورت گرفت که صوفیه در هنگام سماع التزام عملی به شرع مقدس را کنار گذاشتند و از جامعه اسلامی طرد شدند و کتاب‌های زیادی در مذمت بدعت سماع نوشته شد و امروزه این امر در مجالس فقری خانقاه اصفهانی‌های کرج و مراکز اصلی این فرقه با آواز خوانی و حرکات غیر متعارف به وضوح قابل مشاهده است. با این تفاوت که فرقه سیاسی صوفیه کار خلاف و بدعت صوفیانه خود را به گونه ای توجیه می کنند که اخوت آنها با  "اصحاب سبت" مشاهده شود. اصحاب سبتی که با حیله و نیرنگ کارهای خلاف خود را توجیه کردند تا بر همگان ثابت شود حیله و نیرنگ در طول تاریخ همچون عصا برای مدعیان دروغین برای توجیه بدعت‌های شیطانی آن‌ها به کار رفته است.

 با رجوع به قرآن و روایات اهلبیت در می‌یابیم که سماع یا آوازخوانی در مجالس به اصطلاح عرفانی فرقه سیاسی صوفیه هیچ جایگاهی در اسلام ناب محمدی ندارد و بدعتی است که از سوی صوفیان عارف نما در قالب عبادت ذوقی به مریدان ارائه می‌شود و با ایجاد توهم موجب انحرافات شدیدی می‌شود.

 

 

 



[1] سماع و تصوف، صفحه 12

[2] همان، صفحه17

[3] سخنرانی نورعلی تابنده، خانقاه امیرسلیمانی، مورخ 4 مرداد 1387

ارسال به دوستان
نسخه چاپی
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار