تشیع انگلیسی، شعبه‌ای از "اسلام آمریکایی" است؛ فرقه‌ای که با شهادت و جهاد نسبتی ندارد+فیلم و عکس

نهایتا، با استفتاء علماء عربستان از مقام معظم رهبری درباره توهین به عایشه، و پاسخ ایشان که فرمودند: «اهانت به نمادهای برادران اهل سنت از جمله اتهام‌زنی به همسر پیامبر اسلام حرام است. این موضوع شامل زنان همه پیامبران و به ویژه سیدالأنبیاء پیامبر اعظم - حضرت محمد (ص) می‌شود.» مانند آبی بر آتش فتنه، "لندن‌نشینان" را ناکام گذاشت و بازتاب گسترده‌ای هم در میان رسانه‌ها بویژه اهل سنت داشت.

بطور کلی و خلاصه، سه محور اصلی انحرافات ترویجی این جریان عبارتند از:
 1-ترویج قمه‌زنی و موارد مشابه آن - نظیر راه رفتن بر روی شیشه‌، آتش، تیغ زدن بر پشت و اعمالی که آسیب‌‌زننده است-.
 2-سب و لعن اهل سنت و مقدسات آنان و تأکید بر برائت.
 3-مخالفت آشکار با انقلاب اسلامی و اهانت به بنیانگذار و رهبری معظم انقلاب.

این جریان‌ها همچنین هر حکومت اسلامی پیش از ظهور حضرت مهدی (عج) را حکومت طاغوت می‌شمارند و به این بهانه به تندترین شیوه‌ها به جمهوری اسلامی، تنها حکومت شیعی جهان می‌تازند.

اما چندی پیش با هوشیاری و اقدام به موقع وزارت اطلاعات، دفاتر برخی از این شبکه‌های ماهواره‌ای در قم، تهران، خراسان رضوی و چند شهر دیگر پلمب و عوامل آن دستگیر شدند.همچنین چند سایت متعلق به این جریان نیز با دستور مقام قضایی از دسترس خارج شدند.
امام خمینی پرداخت هرنوع سهم امام به سید حسن شیرازی را حرام اعلام کردند
«[امام] خمینی فتوی داده است که پرداخت هر نوع سهم امام به حوزه علمیه زینبیه و شاگردان سید حسن شیرازی حرام است و به دستور خمینی در آینده هیچ نوع حقوقی به طلبه‌هایی که نزد سید حسن شیرازی درس می‌خوانند پرداخت نخواهد شد و به همین دلیل حوزه علمیه سید حسن شیرازی در زینبیه و در دمشق با مشکلات زیادی روبه‌روست و بسیاری از طلبه‌های پاکستانی و افغان‌ها ناچار شده‌اند سوریه را برای همیشه ترک نمایند. علت مخالفت خمینی با شیرازی ناشی از اقدامات سید موسی صدر است و چون سید موسی صدر با کمک شیخ نصرالله خلخالی توانسته است اعتماد خمینی را جلب نماید با قطع درآمد سید حسن شیرازی از سهم امامی که خمینی قبلا برای او می‌فرستاد شیرازی را در شرایط بسیار بدی قرار داده و بیش از پیش دشمنی و اختلاف بین موسی صدر و سید حسن شیرازی تشدید یافته است و در شرایط فعلی شیرازی ناچار خواهد شد برای ادامه اقامت خود در لبنان و سوریه فکر دیگری نموده و شاید مجبور شود این منطقه را ترک نموده و به منطقه دیگری و احتمالا به خلیج فارس برود زیرا برادر او در کویت دارای نفوذ و قدرتی است که می‌تواند کمک‌های مؤثری به وی بنماید.» (یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج ۱۷، امام موسی صدر، ص ۱۷۹)
سیدصادق شیرازی اما به همراه برادرش سیدمحمد در سال ۱۳۴۹ هجری شمسی به کویت رفت؛ آنها  پس از پیروزی انقلاب اسلامی به ایران آمدند و ساکن قم شدند. سید صادق پس از اقامت در در قم اقدام به راه اندازی جریان کربلایی‌ها موسوم به جریان شیرازی ها کرد. جریانی متشکل از عده‌ای از روحانیون که درجه علمی بالایی نداشتند و برای مرجعیت سیدمحمد نیز بسیار تلاش کرده بودند. پس از فوت سیدمحمد در سال ۱۳۸۰ با حمایت این جریان سیدصادق اعلام مرجعیت کرد. جریان شیرازی‌ها همچنین مراسم تشییع جنازه سیدمحمد را تبدیل به میتینگی سیاسی برای مخالفت با نظام اسلامی کردند و در حالی که قرار بود سیدمحمد به فرموده رهبر انقلاب در حرم حضرت معصومه(س) دفن شود آنها مانع از انجام آن شدند و سرانجام با دخالت نیروهای امنیتی به این ماجرا قائله داده شد.
‌آیت‌الله سیدمحمد شیرازی در اواخر عمرش تاکید بسیاری بر لزوم راه اندازی شبکه ماهواری و انجام امور تبلیغی از این طریق داشت. پس از فوت او همین امر بهانه‌ای شد تا صادق شیرازی راه‌اندازی شبکه های ماهواره ای را در دستور کار خود قرار دهد. این جریان هم اکنون دارای نزدیک به بیست شبکه ماهواره ای و بسیاری سایت اینترنتی است که برخی از آنها از درون ایران و البته بسیاری از آنها نیز از لندن مدیریت می شوند. این شبکه ها در طی شبانه‌روز به زبان‌های فارسی، انگلیسی، عربی و ترکی در حال ترویج دیدگاه‌های فرقه شیرازی‌ها هستند.
مدیریت یکی از این شبکه‌ها را یک روحانی کویتی به نام یاسر حبیب بر عهده دارد. او داماد سید مجتبی شیرازی است برادر سیدصادق است که هم اکنون در لندن زندگی میکند. یاسر حبیب زمانی که به علت عقاید افراطی خود در کویت به ۱۵ سال زندان محکوم شده بود، با فشار انگلیسی‌ها آزاد شد و به لندن پناه برد.
او پس از حضورش در انگلیس به گسترش فعالیت‌های تبلیغی خود علیه اهل سنت ادامه داد.
در رمضان ۱۴۳۱ قمری و در سالروز وفات عایشه همسر پیامبر اکرم(ص)، یاسر حبیب مجلسی در لندن برگزار کرد و در آن به فحاشی علیه عایشه پرداخت. شبکه‌های ماهواره ای او نیز این مراسم را بصورت  کامل پخش کردند.
پس از این اتفاقات رهبر معظم انقلاب در پاسخ به استفتایی از سوی علمای شرق عربستان، با صدور فتوایی هر گونه اهانت به نمادهای اهل سنت از جمله همسران پیامبر را حرام اعلام کرد پس از آن بود که این جریان مخالفت علنی با جمهوری اسلامی و حمله به بسیاری از مراجع تقلید و شخصیت‌ها از جمله آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله سیستانی و سیدحسن نصرالله را در دستور کار خود قرار داد.
دیدگاه‌های شیرازی‌ها چیست؟
این فرقه و رسانه‌های زنجیره‌ای آن در ایام محرم اقدام به ترویج شنیع‌ترین مسائل با عنوان شعائر حسینی میکنند به طوری که باعث وحشت بسیاری از مردم دنیا از شیعیان شده‌اند؛ برخی از این اقدامات قمه زدن، با زنجیر تیغ‌دار به بدن زدن، راه رفتن بر روی خار هستند. این جریان همچنین علاوه بر دهه محسنیه اقدام به ایجاد ایام دیگری نیز کرده‌اند؛ از جمله ایام شهادت خاتم الانبیاء صلی الله علیه واله وسلم، ایام تشکیل شورای شوم سقیفه ملعونه و نقض بیعت غدیر،  ایام سه بار هجوم به خانه وحی و به آتش کشیدن آن،  ایام ضرب و شتم حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها، ایام غصب فدک و واقعه جانکاه کوچه، ایام ارتداد امت  یکی دیگر از اقدامات این جریان نام‌گذاری هفته برائت! در مقابل هفته وحدت است بطوری که در مقابل بزرگداشت هفته وحدت که از ۱۲ تا ۱۷ ربیع است، ایام ۹ تا ۱۵ ربیع‌الاول را هفته برائت نامیده است.
اما در کنار همه این موارد شاید اصلی‌ترین هدفی که این جریان دنبال میکند، جدایی دین از سیاست است؛ هدفی که پایه آن را در هیأت‌های عزاداری قرار داده‌اند و در این راستا حتی حمایت‌های مالی از هیأت هایی که اهداف آنها را اجرا میکنند نیز بعمل می‌آورند.
 
 مواضع شیرازی‌ها در فتنه ۸۸
خانواده شیرازی در جریان فتنه ۸۸ نیز نه تنها جریان اقدامات جریان فتنه را محکوم نکردند بلکه به حمایت از آن نیز پرداختند.
سید صادق شیرازی در سخنرانی خود که در تاریخ ۲۸ صفر ۱۴۳۱ در قم ایراد شد با استفاده ازکلماتی ناشایست اقدام به توهین به شخصیت‌های برجسته نظام کرد که متن سخنان وی در برخی از سایت‌های حامی وی موجود است. این جریان همچنین در تناقضی آشکار با ادعای ارادت خود به ائمه اطهار(ع)، هنگامی که فتنه گران اقدام به توهین به شعائر حسینی کردند نسبت به آن سکوت کرد.
کار حتی به جایی کشید که مسئول دفتر وی محمد حنافروش، مدیرمسئول شبکه جهانی امام حسین و سید حسین شیرازی فرزند او نیز به خاطر حمایت از فتنه‌گران در سال ۸۸ و ترویج خرافات در شبکه‌های جهانی نیز مدتی بازداشت شده بودند.
موضع امام خمینی(ره) و آیت‌الله خامنه‌ای درباره اسلام آمریکایی و تشیع انگلیسی
امام خمینی در دوسال آخر حیاتشان واژه "اسلام آمریکایی” را بیان و به تشریح ویژگی‌های آن پرداختند. ایشان همچنین با بیان اینکه راه مبارزه با اسلام امریکایی از پیچیدگی خاصی برخوردار است، خواستار روشن شدن تمام زوایای آن توسط علما و حوزه‏های علمیه شدند.
رهبر انقلاب هم در سال‌های پس از رحلت امام خمینی(ره) به تببین ویژگی‌های اسلام آمریکایی و در مقابل آن به تبیین ویژگی‌های اسلام ناب محمدی پرداختند.
ایشان طی سخنانی در تاریخ بیستم شهریور ۱۳۹۲ فرمودند: "(دشمنان اسلام) خوب فهمیدند که اگر در دنیای اسلام مذاهب اسلامی گریبان یکدیگر را بگیرند و کشمکش با همدیگر را شروع کنند، رژیم غاصب صهیونیست نفس راحتی خواهد کشید؛ این را خوب فهمیدند، درست فهمیدند؛ لذا از یک طرف گروه‌های تکفیری را به راه میاندازند که نه فقط شیعه را تکفیر کنند، بلکه بسیاری از فِرق
اهل سنّت را هم تکفیر کنند؛ از آن طرف هم یک عدّه مزدور را به راه بیندازند که برای این آتش هیمه فراهم کنند، بنزین روی آتش بریزند؛ که میبینید، میشنوید، یا خبر دارید. وسائل ارتباط جمعی و رسانه در اختیار اینها میگذارند؛ در کجا؟ در آمریکا! در کجا؟ در لندن! آن تشیّعی که از لندن و از آمریکا بخواهد برای دنیا پخش بشود، آن تشیّع به درد شیعه نمیخورد.”
حضرت آیت الله خامنه ای در سال ۸۲ و در دیدار  اعضای هیأت رزمندگان اسلام نیز  به تلاش برخی فرقه‌ها برای جدا کردن دین از سیاست در هیأت های عزاداری اشاره کردند و فرمودند: هیئتها نمیتوانند سکولار باشند؛ هیئتِ امام حسینِ سکولار ما نداریم! هرکس علاقه‌‌مند به امام حسین است، یعنى علاقه‌‌مند به اسلام سیاسى است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معناى اعتقاد به امام حسین این است. اینکه آدم در یک مجلس روضه یا هیئت عزادارى مراقب باشد که مبادا وارد مباحث اسلام سیاسى بشود، این غلط است./نسیم
 
آیت الله سید محمد شیرازی
امام جماعت حرم امام حسین (ع) بود. هنگامی که امام خمینی به نجف تبعید شد، به استقبال ایشان رفت و اصرار کرد تا امام (ره) یک هفته در کربلا بماند و امامت جماعت حرم را به عهده بگیرد. امام (ره) نیز توصیه او را پذیرفت. در این مدت، آیت الله سید محمد شیرازی،‌پشت سر امام خمینی (ره) نماز می خواند.
بعد از وفات حضرت آیت الله حکیم، کم کم اسمش (به عنوان «مرجع تقلید» جدید) سر زبان ها افتاد. اما «آیت الله سید محمود شاهرودی» در بیانیه ای اعلام کرد که او «مجتهد» نیست، زیرا استادش (شیخ یوسف حائری) در نوشته ای صراحتا گفته است که «سید محمد شیرازی» به حد «اجتهاد» نرسیده است. «آیت الله خوئی» نیز بیانه ای داد و حتّی گفته بود که «وجوهاتِ»  (خمس و زکات) خودتان را به این «سید» ندهید، زیرا که این «سید» شبه ناک (مشکوک) است. (شدت مخالفت «آیت الله خوئی» با «سید محمد شیرازی» در حدی بود که وقتی که گروهی از مردم «کویت»، نزد «امام خمینی» (ره) آمدند و درباره «مرجعیت» آقای «سید محمد شیرازی» سوال پرسیده بودند، «امام خمینی» (ره) نه در «تایید» و نه «رد» او، حرفی نزده بود، «آیت الله خوئی» (ره) قدری از «امام» (ره) دلخور شده بود که چرا صریحا نظر «مخالف» نداده بودند.)
بعد از این حزب «بعث» در «عراق» (که «صدام» نیز یکی از اعضای این «حزب» بود) حکم «اعدام» وی را صادر کرد، به «کویت» رفت. اما مدتی بعد از «پیروزی انقلاب اسلامی» (سال ۵۸) به «ایران» آمد.
هنگامی که در «کویت» بود، طرافیان ایشان، شروع کردند به حمله کردن به «امام خمینی» (ره) و «تهمت» زدن به ایشان. حتّی در برخی مواقع «امام» (ره) را «فاسق» (کسی که بدون پروا «گناه» می کند) و «کافر» می نامیدند. همچنین برخی از طرفداران «امام خمینی» (ره) که برای «سخنرانی» به «کویت» می رفاتند (مانند آقای «فردوسی پور» و «محتشمی») می گفتند که خانه «آیت الله سید محمد شیرازی» پاتوق ساواکی ها شده است و خودِ ایشان نیز به ما گفته بود که دست از «مبارزه» و «انقلاب» بردارید! این «هجمه» ها، حتّی بعد از آمدن ایشان به «قم»، ادامه داشت.
در مقابل، «امام خمینی» (ره) همواره احترام ایشان را حفظ می کرد (و همان طور که گفتیم، هنگامی که بعضی «کویتی» ها درباره «اجتهاد» آیت الله سید محمد شیرازی از «امام» (ره) سوال پرسیدند، ایشان جوابی نداند) و حتّی نقل شده است که بعد از آمدن «آیت الله سید محمد شیرازی» به «قم»، شخصا «امام خمینی» (ره) به استقبال ایشان رفت. (در حالی که ایشان به طور عادی، به استقبال شخصی نمی رفتند)
در وقت جنگ ایران و عراق، به عراقی ها پیام داد که رهبرتان امام خمینی (ره) است، اما عجیب آن بود که مرگ «آیت الله سید مطفی خمینی» (ره) (فرزند امام (ره) ) را ساخته و پرداخته خودِ انقلابیون ایرانی می دانست!
 
در پایان عمر به دلیل موضع هایی که علیه ایران و ولایت فقیه گرفتند، در خانه حصر شدند که تا پایان عمر ایشان ( حدود ۲۰ سال ) ادامه داشت.
بنده حقیر از یک منبع آگاه پرسیدم که دلیل حصر شدنشان چه بود؟ وی جواب داد: این اواخر ( که درسشان شلوغ بود ) با شیعیان عراق رابطه برقرار می کردند و کار به جایی می رسید که آن عراقی ها، بعد از اتصال به ایشان به گونه ای در مقابل نظام اسلامی ایران قرار می گرفتند. لذا عضی از اعضای حزب «الدعوة» ( در عراق ) شدیدا به ایشان متمایل شد.
این مسئله موجب شد که طلاب انقلابی به درس ایشان نروند و به دیگران نیز بگویند. بعد از این که درس ایشان خلوت شد و از قضیَه با خبر شدند، «انتقاد» هایشان را (که تا قبل بیشتر «مخفی» و «خصوصی» تر بود) به طور «علنی» و «تند» بیان کنند.
در نتیجه (با توجه به زمان حسّاس «جنگ تحمیلی» و بعد از «جنگ») احتمال می رفت که این «صحبت» های «تند»، موجب «آشوب» و «فتنه» شود.
سرانجام در سال ۱۳۸۰ از دنیا رفتند و در حرم حضرت معصومه (س) دفن شدند.
ولی متاسفانه باز هم «خانواده شیرازی» در تشیع جنازه، کم کم فضا را سیاسی کردند، تا جایی که «نیروی های نظامی» - برای امنیت و آرامش – مجبور شدند که خودشان جسد «آیت الله سید محمد شیرازی» را (در وسط مراسم) بردارند و به محل دفن ببرند.
 
نکته: فرزند ایشان «سید محمد رضا شیرازی» نیز در جوانی از دنیا رفتند. «سید صادق شیرازی»درباره ایشان فرموده بود: امید من برای آینده ی اسلام بود.
 
سید مجتبی شیرازی
هم اکنون در لندن به سر می برد و به بسیاری از بزرگان و روحانیون توهین کرده است! از جمله «آیت الله بهجت»، «آیت الله فضل الله»، «امام خمینی»، «امام خامنه ای» و … و همچنین علنا به مقدسات اهل سنت اهانت می کند. (دلیل این «توهین» ها، آن است که «فلسفه»، «عرفان»، «وحدت بین شیعه و سنی» و «حکومت اسلامی ایران» را قبول ندارد. لذا اگر کسی، یکی از این موارد را ترویج دهد، با او مقابله می کند)
در دوران «طلبگی»، طرفدار «امام خمینی» (ره) بود. حتّی به دفاع از امام (ره)‌ شعر هم می خواند  و می گفتند تنها طلبه ی کربلائی که طرفدار «امام خمینی» (ره) بود، «سید محتبی شیرازی» است. اما بعد ازیروزی «انقلاب اسلامی ایران»، به «لندن» رفت.
 
سید صادق شیرازی
اکنون در قم هستند. شبکه های ماهواره ای زیادی از ایشان خط می گیرند. از جمله «امام حسین»، «سلام»،«بقیع»، «الانوار»، «مرجعیت»، «ابالفضل العباس» و … .
 
خوب است به گوشه ای اعتقادات و مشی ایشان اشاره کنیم:
مدافع قمه زنی: ایشان به شدت از «شعائر حسینی» ( کار های که متعلّق به امام حسین (ع) ) است دفاع می کنند ) و از کشور هایی ( مانند جمهوری اسلامی ایران ) که جلوی برخی از عزاداری را گرفته اند، انتقاد می کند.
در جواب استفاتائی فرمودند: «قمه زنی» ( چه آشکار و چه پنهان ) موجب رضای خدا و امام زمان (عج) است![۳] و در جای دیگر گفته اند که «هیچ چیزی جای قمه زنی را نمی گیرد!»
حتّی در بیت خود مراسم قمه زنی برگزار کرده و شخصا در آن حضور پیدا کردند.
 
اما با این که ایشان از مراسمات و شعائر حسینی بسیار دفاع می کنند، اما در عاشورای سال ۱۳۸۸ که عده ای فتنه گر به نماد ها و شعائر حسنی توهین کردند، واکنشی نشان نداند.
لازم به ذکر است که ایشان – در پاسخ استفتائی – از به کار بردن الفاظی همچون «سگ»، «هو» و … منع کردند.

بی میل نسبت به وحدت: ایشان در ایام 9 ربیع الاول ( که به اشتباه روز مرگ خلیفه ی دوم خوانده می شود ) اعلام تبریک می کنند! و در سایت ایشان نیز این روز تبریک گفته می شود.
ایشان «وحدت» را تنها امری سیاسی می دانند! لذا شبکه های ماهواره ای نزدیک به ایشان رعایت وحدت بین شیعه و سنّی نمی کنند و به مقدّسات اهل سنّت اهانت می کنند.  ( که در ادامه به آن اشاره می کنیم. ) مانند شبکه امام حسین (ع) که یک هفته قبل از «هفته ی وحدت»، ( به جهت 9 ربیع الاول ) هفته ی جدیدی را به نام«هفته ی برائت» اعلام کرد که با مخالفت و عکس العمل گروه های مختلفی ( از جمله تشکل «امت واحده» ) روبرو شد. اما باز هم در یک سخنرانی به مناسبت ولادت حضرت رسول اکرم (ص) ( در ۹ بهمن ۱۳۹۱ ) گفتند: «بیش از پنجاه سال است که از اتحاد اسلامی صحبت می شود و میلیاردها هزینه برده است. با همه ی این تبلیغات، اما می بینیم که وضع مسلمانان آشفته تر و رو به بدتر شدن است ! »
 
 همین مساله (رعایت نکردن «وحدت») باعث شده بود که «حاج منصور ارضی» در بین مراسم «دعای کمیل» (در حرم «عبدالعظیم حسنی») علنا اسم «سید صادق شیرازی» را ببرد و بر ضد او صحبت کند.
 
رابطه ی ایشان به نظام اسلامی ایران: یکی از دوستان بنده در رابطه با ولایت فقیه از ایشان پرسید، ایشان جواب دادند که وارد این مسائل نشوید. تاکنون بنده ی حقیر صحبتی از ایشان که ضدیّت با جمهوری اسلامی را نشان بدهد، ندیده ام. اما در لا به لای صحبت های ایشان انتقاداتی را نشان می دهد. مانند سخنرانی ایشان در شهادت پیامبر اکرم (ص) –13 بهمن ۱۳۸۹ –که به نامه ی برادرشان –آیت الله سید محمد شیرازی –به «امام خمینی (ره)» در رابطه با انتقاد از اعدام های مجرمان و قاتلان سیاسی اشاره می کنند و بین صحبت هایشان این جمله ها را بیان می کنند: «متاسفانه کشورهایی که به اسم کشور های اسلامی است، عکسش ( یعنی عکس سیره ی پیامبر (ص) ) نشان داده می شود» و «جوون ها گول نخورید! مثل پدر هایتان که بعضی هاشون گول خوردند نشوید … هر چیزی می گویند، نگویید راست می گویند … ».
 
 
مخالف «فلسفه» و «عرفان»: در سخنرانی هایی، نسبت به «فلسفه» و «عرفان» های اصطلاحی امروزی، انتقاد کرده است. (نه تنها ایشان، بلکه «فرزند» ایشان  (سید احمد) و «برادر» ایشان (سید مجتبی) نیز چنین انتقاد هایی می کنند)    
شبکه های ماهواره ای: در این زمینه بسیار فعال هستند. این شبکه ها بیشتر در زمینه ی «پاسخ به شبهات اهل سنت» و «ترویج شعائر حسینی» فعالیت می کنند.
 
برخی از افراد مرتبط و مبلّغ ایشان
        محمد هدایتی:ایشان مدیر مسئول شبکه سلام بوده. در مسائل سیاسی ضد نظام جمهوری اسلامی هستند. تا به حال با شبکه صدای آمریکا مصاحبه کرده و از قمه زنی دفاع و جمهوری اسلامی را متهم کرده است.
از جمله فعالیت های وی، مدیریت سایت رسام ( روحانیون سنتی ایران معاصر ) است که به دفاع از افرادی همچون  آیت الله منتظری، صانعی، شریعتمداری، علی محمد دستغیب، سید محمد شیرازی، سید صادق شیرازی و … می پردازد.
جدیدا گروهی را به نام «ستاد بین المللی تعظیم شعائر حسینی» اداره می کند و اکثر کلیپ های که می سازند، صحنه هایی از قمه یا لطمه زنی است. ( یکی از مستند هایی که توسط آنان ساخته شده است، «مصیبت خون» است که خودش درباره «قمه زنی» سخنرانی می کند و نظام جمهوری اسلامی را –البته نه با آوردن اسم –به دیکتاتوری نسبت می دهد. )
یکی از علمایی که به دلیل رفتار های غلط ایشان، از آنان جدا شد، «آیت الله حسینی قزوینی» است. ایشان ابتدا با دادن بیانیه ای به شبکه «سلام» هشدار داد که در صورت دفاع از قمه زنی و توهین به مسئولین نظام، با آنان همکاری نخواهد کرد. سپس در سال ۱۳۸۸ و با اوج فتنه ۸۸ و تحرّکات این شبکه، ایشان از همکاری با شبکه «سلام» خودداری و شبکه «ولایت» را تاسیس نمودند.
 
یاسر الحبیب: یاسر الحبیب(آخوند لندن نشین)و ارتباطش با خاندان شیرازی ها
به گزارش غدیریون به نقل از عماریون- یاسر یحیی عبدالله حبیب سلام الحبیب در سال ۱۹۷۹ در کویت و در خانواده ای مذهبی بدنیا آمد. او در نوجوانی وارد فعالیت‌های خبری ـ سیاسی کویت شد و با روزنامه های مختلفی (از جمله الوطن، صوت الکویت، الطلیعه، الرای العام، القبس) همکاری کرد. حبیب پس از آشنایی با آیت الله محمد شیرازی (برادر بزرگتر آیت‌الله سیدصادق شیرازی) در سال ۱۹۹۶ یعنی زمانی که تنها ۱۷ سال داشت به قم سفر کرد و مدتی را به شاگردی سیدمحمد رضا شیرازی (فرزند سیدمحمد) گذراند. این ارتباط استاد و شاگردی باعث شد که در مراسم گرامیداشت محمدرضا شیرازی که در حسینیه رسول اعظم لندن برگزار شد نیز یاسر الحبیب به عنوان سخنران مراسم از سوی بیت شیرازی‌ها برگزیده شود.
 
 
یاسرالحبیب بعد از مدتی به کویت بازگشته و در ۲۱ سالگی (سال ۲۰۰۰) فعالیت های مذهبی اش را با تاسیس هیات «خدام المهدی» و انتشار مجله «المنبر» در کویت آغاز کرد تا آنکه در سال ۲۰۰۳ و در پی انتشار سخنانی بر ضد عایشه، همسر پیامبر(ص) توسط دولت کویت بازداشت شد. اگرچه یاسر الحبیب تحت فشار سلفی های کویت مجموعا به ۱۵ سال زندان محکوم شده بود، اما دوران زندان او مدت زیادی طول نکشیده و تنها پس از گذشت سه ماه در سالروز ملی کشور کویت نام وی در میان لیست کسانی که مشمول عفو شده اند قرار گرفت و از زندان آزاد شد.
 
برخی اخبار منتشر شده در رسانه‌های خارجی از فشار پشت پرده مقامات انگلیسی برای محقق شدن این اتفاق خبر می‌دادند. یاسر الحبیب به محض خروج از زندان از کویت گریخته و مدتی را بصورت مخفی در عراق و ایران سپری کرد و بعد از مدتی سکوت خبری، به یکباره در انگلستان مشاهده است. دولت انگلیس به محض ورود یاسر الحبیب برای وی پناهندگی و اجازه فعالیت‌های مذهبی صادر کرد. امری که باعث شد این گمانه برخی رسانه‌ها که او از سوی سیستم جاسوسی انگلستان اجیر شده است، قوت بگیرد و حتی کسانی نظیر سیدحسن نصر الله و شیخ اسد قصیر نیز درباره آن سخن بگویند.
 
اهانت به اهل سنت و حمایت عجیب انگلستان
 
با ورود به انگلیس، وی اقدام به راه اندازی روزنامه Shia Newspaper، حوزه امامین عسکرین، هیئت خدام المهدی، شبکه ماهواره ای فدک و شبکه ماهواره ای صوت العتره نمود و اخیرا نیز پروژه بزرگ ساخت مسجد محسن شهید را در دست انجام دارد.
 
الحبیب در سال ۲۰۱۰ مطابق با رمضان ۱۴۳۱ برای نخستین بار اقدام به برگزاری علنی مراسم جشنی بمناسبت سالروز وفات عایشه، همسر پیامبر(ص) نمود که انتشار خبر آن، منجر به برانگیخته شدن خشم اهل سنت در دنیا شد. وی نه تنها دست از این اقدامات بر نداشته، بلکه مواضع خویش را در مورد عایشه در یک کتاب منتشر کرد. کتاب یکه عنوانی بسیار زشت و ناپسند داشت. او مدعی شده بود که کتابش با استقبال بی‌نظیری از سوی صاحبان نظر مواجه شده و برخی کتابش را «کتاب قرن» نامیده‌اند. مطلبی که تا به امروز هیچ تأییدی نداشته است. وی با استمرار حرکت خود، اقدام به برپایی مراسمات جشن در سالروز منتسب به مرگ خلیفه دوم نمود و در اقدامی عجیب این برنامه‌ها را بصورت زنده از شبکه ماهواره‌ای خود منتشر ساخت. اقدامی که تعجب بسیاری از مسلمانان در فرق مختلف اهل سنت و شیعیان را به همراه داشت.
 
 
پس از این اتفاقات رهبر معظم انقلاب در پاسخ به استفتایی از سوی علمای شرق عربستان، با صدور فتوایی هر گونه اهانت به نمادهای اهل سنت از جمله همسران پیامبر را حرام اعلام کرد و این آغازی بود بر مخالفت علنی الحبیب با جریان شیعی مستقر در جمهوری اسلامی ایران، عراق، کویت، بحرین، عربستان سعودی، عمان، یمن و سایر جوامع شیعی در کشورهای منطقه.
 
تکفیر اهل سنت و تکفیر شیعیان و مراجع عظام

الحبیب که تا این زمان بیشتر درگیر مناظرات و نامه‌نگاری با علمای وهابی و بخشی از اهل سنت بود با توجه به موضع‌گیری منفی علما و مراجع شیعه علیه وی، ناگهان لبه حملات و انتقادات خویش را به سوی طیفی وسیع از علمای شیعی کشاند و در این راه، هر روز، چهره‌ای جدید از میان علمای شیعه را هدف گرفت. به گونه‌ای که در موارد بسیاری آن‌ها را تا حد کفر و خروج از دین تکفیر نمود. او با انتقاد از نگرش‌های عرفانی طیفی از علمای شیعه مانند حضرت امام خمینی، علامه طباطبایی، آیت الله بهجت، آیت‌الله سیستانی، آیت‌الله حکیم و سایر مراجع بزرگ شیعه در کشورهای منطقه و … همگی ایشان را منحرف خوانده و بعلاوه حملات شدیدی را بر ضد شهید آیت الله محمد باقر صدر انجام داد و در گفتاری ناپسند مدعی شد که ایشان در حالی از این دنیا رفته که از مذهب تشیع خارج شده بود.
 
الحبیب همچنین ضمن فاسق قلمداد کردن سید حسن نصرالله طی سخنانی گفت که اگر بن لادن و قرضاوی مجاهد هستند، سید حسن نیز مجاهد است. و او را به دلیل تبعیت از علمای شیعه، گمراه خواند. یاسر الحبیب اگرچه در قبال مرجعیت آیت الله سیستانی در روزهای ابتدایی فعالیت‌هایش بسیار محتاطانه سخن می‌گفت اما هر روز به جسارت خویش در قبال ایشان نیز افزود تا اینکه در نهایت از عباراتی بسیار سخیف و ناپسند در قبال ایشان استفاده کرد. او بعد از ابراز این اظهارات سخیف، مدعی شد که آیت‌الله سیستانی توجهی به نگاه‌های نسل جدید تشیع نداشته و عن‌قریب است که شاهد طغیان تشیع بر ضد مرجعیت باشد.
 
تصویر یاسر الحبیب همراه با سیدمجتبی شیرازی

در میان همه توهین‌های الحبیب به مراجع عظام تقلید در تمام کشورهای اسلامی و شیعیان منطقه، تنها کسی که از گزند کلام یاسرالحبیب در امان مانده و در اقدامی عجیب همواره به عنوان مرجعیت راستین شیعه از سوی او معرفی شده، آیت‌الله سید صادق شیرازی هستند. او همچنین مدعی است که بیت آیت‌الله سید صادق شیرازی موید و حامی جریانی است که او این روزها دنبال می‌کند. ادعایی که تاکنون از جانب آیت‌الله شیرازی رد یا تأیید نشد. اما بیت ایشان نه تنها هرگز ردیه‌ای بر مدعیات الحبیب منتشر نکرده و کلامی بر ضد او و اهانت‌هایش به مراجع عظام اظهار نداشته بلکه در مواردی برای وی تاییدیه نیز نگاشته و به حمایت از او برخاسته است.
 
 
البته شخص آیت‌الله سید صادق شیرازی در اقدامی که انعکاس رسانه‌ای گشترده‌ای داشت، پس از افزوده شدن انتقادها به یاسر الحبیب مبنی بر بی سواد بودن او اجازه نامه‌ای مفصل برای او نگاشت و در آن اجازه نامه او را در ۳۰ سالگی« صاحب الفضیله العلامه الحاج الشیخ یاسر الحبیب دام تأییده» خطاب کرد. برادر آیت‌الله سیدصادق شیرازی به نام سیدمجتبی و پسر ایشان به نام سید احمد که هر دو ساکن انگلستان هستند رابطه تنگاتنگی با یاسر الحبیب داشته و هر دو بارها از یاسر الحبیب حمایت کرده‌اند.
 
ارتباط یاسر الحبیب با مجتبی شیرازی پس از موضع‌گیری‌های علمای اهل سنت و شیعیان در حرام اعلام کردن اهانت به نمادهای اهل‌سنت تقویت شد. برخی نشریات عربی از جمله الوطن و عکاظ و … اعلام کرده‌اند که یاسر الحبیب پس از آن‌که سالها شاگردی مجتبی شیرازی را در لندن انجام داده با دختر وی ازدواج نموده و ارتباط سببی میان ایشان برقرار شده است. همچنین سید احمد شیرازی (فرزند آیت‌الله سیدصادق شیرازی) که او هم ساکن لندن است، بارها در حمایت از یاسر الحبیب سخن گفته است
 
عکس اقتدای یاسرالحبیب به مجتبی شیرازی که حامیان وی در صفحه فیس‌بوک‌شان منتشر کرده‌اند
 
حرکت پشت نقاب "احیای شعائر حسینی”
 
برخی رسانه‌ها معتقدند که تأسیس شبکه‌های ماهواره‌ای که بودجه فراوانی برای تبلیغ در اختیار دارند و عنوان «احیاء شعائر حسینی» بهانه‌ای برای فعالیت الحبیب شده و وی در رسانه‌های طرفدار خود به اقدامات تفرقه‌انگیز و اهانت به مذاهب مختلف مسلمانان همت گمارده است. شبکه جدید التاسیس «المرجعیه» یکی از شبکه‌هایی است که به تبلیغ گسترده و انعکاس حرف‌هایی از جنس مواضع او و افرادی می‌پردازد که مورد حمایت او و جریان همفکر هستند. همچنین رسانه‌های متبوع الحبیب اعلام می‌کنند که عموماً درآمد خود را از طریق حساب‌های بانکی که در کشور انگلستان برای خود ایجاد کرده‌اند، تأمین می‌کنند