حاشیه ای در رد عرفان های کاذب

من قصد ندارم افکار گروه های مدعی عرفان را شرح کنم، قصد من آن است که بگویم این مسائل ربطی به عرفان ندارد و اصلاً شایسته نیست عرفان نامیده شود. راه خبط و خطا رفتن در وادی متافیزیک ولو اینکه نتایجی هم داشته باشد قابل تعمیم و انتشار نیست.

عرفان تنها زمانی اصالت دارد که بر دو اصل قرآن و سنت عرضه شود و هیچ منافاتی نیابد وگرنه آن دیگر عرفان نیست. قدرت درون، شفای بیمار با انرژی و بسیاری مسائل عجیب دیگر، در اصل درست و غیرقابل انکاراست؛ اما راه و روشی که مدعیان عرفان حلقه و کیهانی می خواهند به آن برسند خلاف موازین عرفان اسلامی و در بسیاری موارد مخرب فکر، روان و اخلاق و حقوق انسان است.

طبق نظر عرفا هدف هیچ وقت وسیله را توجیه نمی کند، عرفا می گویند برای رسیدن به خدا و کسب مزایا و امتیازهای عرفانی مانند تقویت نیروی درون و انرژی های شفا بخش باید راهی را رفت که خود خدا آن را تأیید کرده است.

هر کسی می تواند راه خودش را به سمت متافیزیک و عالم غیرمادی داشته باشد اما راه شخصی هر کدام از ما باید چارچوبی درست و قوی و تأیید شده داشته باشد. اما حرف آخر: چرا باید نیروی یک جوان که می تواند صرف پیشرفت شخصی و خانوادگی و باعث رشد و بالندگی کشورش شود، و به عنوان یک فرد مفید بخشی از اهرم محرکه ی علم و صنعت باشد صرف به دست آوردن افکار موهوم و تعلیمات خیالی اینگونه مدعیان قرار بگیرد، و شادابی و جوانیش تحلیل برود؟

چرا به جای مطالعه و به دست آوردن اطلاعات متافیزیکی دست اول از منابع صحیح، به مدعیان دروغین و گروههای باطل مراجعه میشود؟ کتابخانه های عمومی و تخصصی می توانند نیازهای اطلاعاتی و مطالعاتی جویندگان علوم ماورایی را برآورده کنند ولی متاسفانه اکثراً چنان که شایسته است مراجع و مخاطب ندارند؛ اما این گونه کلاس ها و گروه ها مخاطبان بسیاری یافته اند و متأسفانه بسیاری از گردآیندگان و طرفداران این نوع جلسات از قشر تحصیلکرده اند!«صحبت»