شگردهای تبشیری؛ ادعای کشف و شهودهای دروغین

به اذعان مستبصران تبشیری، یکی از مشهودترین شگردهای جریان تبشیر، بهره‌گیری از ادعاهای کشف و شهود دروغین به منظور جلب‌توجه افراد تازه‌وارد و تلقین حس معنویت در آن‌هاست. مباحثی چون «عطایا» و «شهادت»، از آن جمله‌اند که با ایجاد شور و هیجان کاذب در جمع و تلیقن کرامت و معجزات، سعی در جذب حداکثری دارد. آقای مهرداد عسکری(بریده تبشیری) تجربیات خود در این زمینه را با نوعی شگفتی توصیف نموده: «یکی از چیزهایی که بر آن تأکید داشتند «عطایای روح‌القدس» بود که واقعاً چیز مضحکی است! یکی از مسائلی که واقعاً من را در خصوص صحت گفته‏های آن‌ها به فکر فرو برد، همین مسئله عطایا بود. آن‌ها دست‏هایشان را بر سر افراد می‏گذاشتند و می‌گفتند تو باید به «زبان»‌ها صحبت کنی. من تا مدت‌ها منظورشان را از تکلم به زبان‌ها، درک نمی‌کردم تا اینکه در یکی از جلسات، فردی از جا بلند شد و گفت من عطایای زبان‌ها گرفتم. افراد برای او دعا کردند. بعد شروع به چرت و پرت گفتن کرد. خنده‌‌ام گرفته بود اما نمی‌توانستم چیزی بپرسم... در مورد بحث زبان‌ها، حتی خود کشیش‌ها هم تعریف درستی ندارند. آن‌ها می‌دانند بحث باطلی است اما می‌خواهند هر کس احساس کند ارتباط معنوی دارد. وقتی از 500 نفر حاضر در جلسات کلیسا، به 400 نفر تلقین شده‌است که این عطایا را دارند، خود این مسئله، زمینه دیگری می‌شود تا افراد، بیشتر جذب شوند و فریب بخورند». وی تأکید می‌کند: «از افراد می‌خواستند به اصطلاح، خودشان در جلسات «شهادت» دهند یعنی تغییرات در زندگی‌شان را به عنوان معجزات و تحت عنوان شهادت بیان یا به گناهان گذشته‌شان اعتراف می‌کردند. بخشی برای خودنمایی و جلب‌توجه، این کار را می‌کردند. البته تلقین هم مؤثر بود، وقتی مقابل جمع صحبت می‌کردی، باید خودت هم به خودت می‌قبولاندی که در زندگی‌ات تغییراتی ایجاد شده‌است. این حرف‌ها هر قدر هم دور از ذهن باشد، تکرار و شنیدنشان، به‌تدریج روی انسان تأثیر می‌گذارد، به ویژه که آنقدر دروغ‏های بزرگی می‏گویند که شما جرئت باور نکردن آن‌ها را نداشته باشید».

این موضوع در رسانه‌های تبشیری نیز برای جلب‌توجه هرچه بیشتر مخاطبان استفاده می‌شود، شدت این ادعاها به حدی‌است که گاه مضحک جلوه کرده و از سوی برخی مورد انتقاد واقع شده است.        روشنگر