آن مامور وهابی پس از شنیدن این سخن منطقى، چون پاسخى نداشت، با شرمندگى از آنجا دور شد.
به گزارش فرقه نیوز: عالم شیعی رو كرد به مأمور سعودی و گفت: چرا اهانت؟ چرا بی‌احترامی؟ ما همه مسلمانیم، اهل یک قبله هستیم.
مامور
وهابى گفت: شما كه مسلمان نیستید، شما کافر و مشركید؛ زیرا همچون مشركان
به رسول گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) توسل مىجویید. چون آنان
مىگفتند: «ما نَعْبُدُهُمْ إِلّا لِیُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ
زُلْفى.[زمر/3] اینها را نمى‌پرستیم مگر به خاطر اینكه ما را به خداوند
نزدیك كنند». شما هم براى تقرب به خدا، به رسول خدا توسل مىجویید، در
حالی‌که باید مستقیماً به خود خدا متوسل بشوید.
عالم شیعی گفت: چه كسى
گفته كه توسل به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شرك است؟
بتپرستان، بتها را مى پرستیدند و مىگفتند ما مىخواهیم به خدا
نزدیك شویم، اما مسلمانان پیامبر را که نمی‌پرستند. به پیامبر (صلی الله
علیه و آله و سلم) توسل مىجویند، و هیچ مسلمانى رسول خدا را نمىپرستد،
بلكه به دستور خدا به او توسل مىجوید و او را واسطه بین خود و خدا قرار
مى‌دهد تا خداوند گناهانش را ببخشد، همچنانكه خداوند چنین دستور داده:
«وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا
اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً
رَحِیماً.[نساء/64] و اگر آنان هنگامى‌كه به خود ستم كردند، از راه خود
برگشته و نزد تو مىآمدند و از خداوند مغفرت مىخواستند و پیامبر هم براى
آنان استغفار مىكرد، قطعاً خداوند را توبهپذیر و مهربان مىیافتند».
و
هیچ مسلمانى نمىتواند ادعا كند كه گناهى مرتكب نشده و نیازمند شفاعت
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نیست؛ از این‌رو شما با این حرف خود به
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) توهین مىكنید كه توسل به او را
همانند بتپرستى مىدانید، و تکفیر مسلمانان توسط شما خلاف نص قرآن و سنت
و سیره پیامبر است، مگر خداوند نمى‌فرماید: «لا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقى
إِلَیْكُمُ السَّلامَ لَسْتَ مُؤْمِناً [نساء/94] به كسى‌كه اظهار صلح و
اسلام مىكند، نگویید مسلمان نیستى».
و هم‌چنین سنت پیامبر حاکی از نهی
شدید از تکفیر مسلمانان است، عایشه می‌گوید: «از پیامبر گرامی شنیدم که
فرمود: هیچ‌یک از اهل قبله را به خاطر گناه تکفیر نکنید، اگرچه گناهان بزرگ
انجام داده باشد.»[1] پس کلام و عمل شما خلاف کلام پیامبر است، چون نبی
مکرم اسلام فرمودند: «کسی‌که مانند ما نماز بخواند و به طرف قبله بایستد و
از گوشت ذبح شده ما بخورد، پس او مسلمان است و در پناه خدا و رسول است، عهد
خدا را درباره او نشکنید.»[2]
اما متاسفانه شما به احادیث کتب خودتان هم عمل نمی‌کنید و به آن‌ها پشت کردید.
مامور وهابى گفت: اگر منظور شما از توسل، پرستیدن نیست، پس چرا نام خود را عبدالنبى و عبدالحسین و ... مىگذارید؟
عالم
شیعی گفت: اشتباه شما همین جاست؛ با آنكه خود را پیرو قرآن مىدانید و
در حفظ ظاهر قرآن تلاش دارید، اما همانند «خوارج» حروفش را گرفتهاید و از
فهم معانى آن درماندهاید، و بسیار قرآن تلاوت می‌کنید و حال آن‌که قرآن
از گلوی شما تجاوز نمی‌کند و در قلب شما نفوذ نکرده و بهره‌ای نبرده‌اید.
مگر
در قرآن كلمه «عبد»، فقط به معناى عبادت و بندگى و پرستش است؟ مگر خداوند
در قرآن نمى‌فرماید: «وَأَنكِحُوا الأَیَامَى مِنكُمْ وَالصَّالِحِینَ
مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ.[نور/32] مردان و زنان بىهمسرخود را همسر
دهید، هم‌چنین غلامان و كنیزان صالح و درستكارتان را».
در این آیه
خداوند لفظ «عبادكم» آورده و دستور مى‌دهد به «عباد» خودتان زن بدهید.
«عباد» به معناى نوكر و غلام است، نه به معناى پرستش كننده، ما هم وقتى
مى‌گوییم «عبدالنبى» یا «عبدالحسین»؛ یعنى كسى كه افتخار نوكرى رسول خدا
(صلی الله علیه و آله و سلم) و سید جوانان بهشت را دارد.
در آخر عالم
شیعی به آن مامور گفت: شما مدعى مسلمانى هستید، در حالی‌که سیره صحابه را
فراموش کردید، مانند توسل عمر به پیامبر را که در زمان خشک‌سالی می‌گفت:
«خدایا ما در زمان پیامبر به او متوسل می‌شدیم و باران رحمتت را بر ما نازل
می‌کردی. اینک به عموی پیامبر متوسل می‌شویم، بارانت را بر ما نازل فرما،
آن‌گاه باران باریدن می‌گرفت».[3]
این توسل را چگونه توجیه می‌کنید؟ آیا
او را هم مشرک و کافر می‌دانید؟ سیره و روش بزرگان حنابله و اهل سنت در
امر توسل را چگونه توجیه می‌کنید؟ همچون «ابوعلی خلال» ازعلمای بزرگ اهل
سنت، (متوفای 242 ه.ق) می‌گوید: هرگاه مشکلی برایم پیش می‌آمد، کنار قبر
حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) می‌رفتم و به او متوسل می‌شدم، مشکلاتم
برطرف می‌شد.[4]
و «ابن حبان» از علمای مشهور و رجال نویس اهل سنت
می‌گوید: «در مدتی که در طوس بودم، هرگاه برایم مشکلی پیش می‌آمد، قبر علی
بن موسی الرضا را زیارت می‌کردم و از خداوند رفع آن مشکل را می‌خواستم و در
اسرع وقت آن گرفتاری حل می‌شد و این را بارها تجربه کردم، خداوند ما را بر
محبت مصطفی و اهل بیت او (سلام الله علیهم) بمیراند.[5]
آیا واقعاً همه
کافر و مشرکند و نسبت به آیات و روایات جاهلند؟ و فقط شما عالم دهر هستید.
آیا واقعاً شما پیرو همین پیامبرید كه مى‌فرماید: «اكرِمُوا الضَّیفَ
وَلَو كانَ كافِراً.[6] میهمان را گرامى بدارید، هرچند كافر باشد.»
اگربه
قول واعتقاد باطل شما، ما مسلمان نباشیم، میهمان شما كه هستیم، آیا با
میهمان چنین برخوردى مىكنند؟ حال شما با این رفتارتان یا پیامبر را تكذیب
مىكنید و مىخواهید ثابت كنید كه او در این گفته خویش اشتباه كرده و یا
اینكه در ادعاى پیروى از او دروغ مىگویید. آن مامور وهابی پس از شنیدن
این سخن منطقى، چون پاسخى نداشت، با شرمندگى از آنجا دور شد.
پی‌نوشت:
[1]. هیثمی، مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، بیروت: موسس مکتبه
القدسی و بالقاهره: دارالکتب العلمیه، ج1، ص106و 107(لا تکفروا احدا من
اهل قبله بذنب )
[2]. محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح بخاری، دارالطباعه
العامره استانبول دارالفکر( 1401 ق) ج1، ص102، ح391. کتاب الصلاة باب فضل
استقبال القبله.
[3]. همان، ج2، ص16، ح1010. کتاب الاستسقاءباب 2، باب سوال الناس الامامة استسقاءاذاقحطوا
[4]. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، بیروت: دارالکتب العلمیه، ج1، ص133.
[5].
ابن حبان بستی، الثقات، بمطبعة مجلس دائرة المعارف العثمانیه بحیدرآباد
الدکن الهند( 1393ق) ج8، ص457. (في وقت مقامي بطوس فزرت قبر علي بن موسى
الرضا صلوات الله على جده وعليه)
[6]. حقی بروسوی اسماعیل، تفسیر روح البیان، بیروت: دارالفکر، ج1، ص282، ذیل آیه 177سوره بقره
