سوال اینجاست آن طلبه ساده اندیشی که از سال ۱۳۳۵ هجری شمسی با تصویب اساسنامهٔ انجمنِ به ظاهر حجتیه‌اش! مجدداً شعار "جدایی دین از سیاست" سرداد و با رژیمی ضد دین همکاری نمود، اگر در زمان مرحوم آخوند خراسانی بود چه حکمی برایش صادر می‌شد!؟
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرقه نیوز، حجّت‌الاسلام امیرحسین کامل نواب فعال و پژوهشگر حوزه فرق و ادیان در یادداشتی با عنوان شعارِ «جدایی دین از سیاست»؛ از تقی‌زاده تا حلبی نوشت: فقهای عظیم‌الشان شیعه به عنوان مرزبان‌های حوزه دین، مراقبت از کژاندیشی در معارف اسلامی را اول وظیفه خود می‌دانند. ایشان که دفاع از کیان مکتب اهل بیت علیهم‌السّلام را مهم‌ترین رسالت حوزه‌های علمیّه بر می‌شمارند، با عاملین انحرافات در هر جایگاهی مقابله کرده و به تناسب خطای افراد، گاهی بر او حد و تعزیر می‌زنند، گاهی حکم به فسق او می‌دهند و بعضاً وی را تکفیر و از دایره اسلام خارج می دانند.
بدیهی است که هر کدام از این احکام برآمده از عقل، آیات قرآن و روایاتی است که فقیه، مجتهدانه به آن‌ها می‌رسد و بر پایهٔ عدالت چنین احکامی را صادر و وظایف مکلفین را معیّن می‌نماید. مرحوم آخوند خراسانی از سرآمدان مجتهدین و مراجع تقلیدی است که با گذشت بیش از یک قرن از زندگی با برکتش، اکنون نیز بزرگان دینی، خود را وامدار علم و اندیشه او دانسته و نظرات او را مبنای نزاع‌های علمی قرار می‌دهند.
چنین شخصیت برجسته‌ای در دوران حیاتش و در برهه‌های حسّاس اجتماعی و سیاسی همسان با دیگر فقهای شیعه، به پشتوانه اسلام و مکتب تشیع آنچه مورد نیاز امت اسلامی بوده را قاطعانه بیان می‌داشت، به گونه‌ای که به گواه تاریخ در جریان مشروطه و در سال‌هایی که منحرفی همچون سید حسن تقی‌زاده برای ضربه زدن به دین مبین و به پشتوانه غرب و غرب‌گرایان تلاش‌های بسیاری نمود و مکرراً شعار "جدایی دین از سیاست" سر داد، این مرحوم ملاکاظم آخوند خراسانی بود که طلبه بودن تقی‌زاده مانع از اجرای حکم اسلامی در مورد او نشد و او را مفسد سیاسی خطاب کرد و باعث گردید از جامعه سیاسی کشور طرد و منزوی گردد.
سوال اینجاست آن طلبه ساده اندیشی که از سال ۱۳۳۵ هجری شمسی با تصویب اساسنامهٔ انجمنِ به ظاهر حجتیه‌اش! مجدداً شعار "جدایی دین از سیاست" سرداد و با رژیمی ضد دین همکاری نمود، اگر در زمان مرحوم آخوند خراسانی بود چه حکمی برایش صادر می‌شد!؟
